Салхи гэмээнэ жавартай байдгийг

Даарч байж би мэдсэн

Нөмөр нөөлөг бодлоос чаргууцалдаж

Нүцгэн хүсэл тэртээ хол хаягдахыг харав

Сэтгэл гээмээнэ иртэй байдгийг

Өмөрч байж би мэдсэн

Тэвчээр тэсвэр өөдөөс хурцалж

Бүгсэн гомдол билүүндээ идэгдэн мохохыг  мэдрэв

Ганцаардал гэмээнэ хязгаартай байдгийг

Гал ус хоёр ганц ганцаараа эрчлэн  дуусдгаас би мэдсэн

Арга билгийн заяа тавилан ар нуруунаас угзархад

Амьдрал гэдэг жүжгийг цаг хугацаа гатчин шүүдгийг анзаарав