Тэртээх уулын

Цас хайлж дуусахад

Зун ирнэ

Тэгээд би

Борооны чимээнд мансуурна

Шүхэр барихгүйгээр

Гараа дэлгэн зогсоно

Нүдээ тас аниад

Ертөнцийн үлгэрийг сонсоно

Бороо нулимас биш ээ

Тэр бол сархад

Бодол сэтгэлийг садлаж

Үлгэр зохиолгодог рашаан

Тэртээх уулын орой

Цав цагаан харагдана

Тэнд ногоон туяа татахад

Бороо надтай болзоно