БичлэгЖинхэнэ хүн болохоор
Цэнхэр морио хөлөглөөд
Холын эрэлд гарахдааа
Би зун байсан
Цэцэгтэй замаар явсаар
Зүгээ алдан төөрч
Би намар болсон
Навчис эргэлдэж шуурсаар
Намраас өвөл болгон хөлдөөсөн
Нарны зүг шогшсоор
Намайг хавар болгон гэсгээсэн
Цэнхэр морь
Зүс нь хувираад
Зүймэл дөрвөн өнгөтэй болчихож
Цээж нүцгэн би
Зүрхээ гээгээд
Зүглэсэн эрэлийнхээ эхэнд ирчихэж
Цэнхэр морьноосоо буугаад
Зун намар өвөл хавар биш
Жинхэнэ хүн болохоор
Зүрхээ эрэн ганцаар алхав
Цэнхэр морь минь харин
Бороо болон шиврээд...
Бичсэн: ulaankaa | цаг: 19:04 |
Үгийн эвлүүлэг
Холбоос | email -ээр явуулах | Сэтгэгдэл(0) | Сэтгэгдэл бичих
Холбоос | email -ээр явуулах | Сэтгэгдэл(0) | Сэтгэгдэл бичих
Сэтгэгдэл:
Сэтгэгдэл бичих
