Өдөр бүр үс минь унаж

Өдөр бүр үс минь ургаж

Улирал бүр модны өнгө өөрчлөгдөж

Өглөө бүрээр нарны тусгал наашилж цаашилна

Гэвч зүрх л нэгэн хэмээр

Гэрт үүрэглэх алаг муур шиг

Залхуутай цохилно

Гашуун дарсанд согтсон

Тархи харин

Хачин сонин мөрөөдлүүдийг

Цаг үргэлж тэнүүчлүүлнэ

Яг л цагийн хамгийн урт зүү шиг

Алга болсон өрөөсөн ээмэг

Алганд үлдсэн нөгөө ээмэг шиг

Чөлөөтэй хашгирах

Чөтгөрт эзэмдүүлсэн

Зүрх, тархи хоёр минь