Ирээгүй нэг л өдрийн төлөө
Ирээд өнгөрсөн мянган өдрийг золиослоё

     Алтайн хөх уулсын дунд  “Цагаан өтөг” нэртэй дулаахан буудал бий. Тэр бол миний хорвоо ертөнцтэй холбогдсон анхны минь “унасан” газар.  Төрсөн буудал минь хаан суудал шиг л өнөөх л хэвээрээ өнө мөнхөд намайг хүлээж байдаг юм. Би азтай хүн шүү. Харин угаасан ус минь БОРОО. Намайг мэндлэх тэр үед ширүүн бороо орж байсан гэдэг. Тиймээс ч би бороонд дуртай.

Энэ биеийг минь тоссон  авралт хүн бол миний Хөгшин ээж. Тэрээр намайг  “Энэ Улаан хүн болох гэж өөрөө дурлаж ирээд зөнгөөрөө хүн болсон юм. Зөнгөөрөө л амьдраад явна” гэдэг байв.  Учир нь эхийнхээ хэвлийд шарлаад дутуу сайртай төрсөн ...

Өнөөдөр өглөө ажилдаа ирээд Өдрийн сониноос  “сэтгүүлчид нийгмийг гэгээтэй болгох бүхнийг сөнөөж байна” гэсэн нийтлэл олж уншлаа. Сэтгүүлчид хэмээн олон тоон дээр нэрлэгдээд ирэхээр миний бие ч бас энэ тоонд орно. Тэглээ гээд би биеэ өмөөрөх хүсэл төрсөнгүй.

Яагаад гэвэл би сэтгүүлчид нийгэмд хар барааныг илүү түгээгээд байна гэдэгтэй санал нийлдэг. Болохгүй бүтэхгүй, хар бараан, хийж бүтээгээгүй, ядуу буурай бүхнийг олж гогдон тэр тухай улиг болтол бичдэг, төрд байгаа л бол луйварчин болгож, бизнес хийж байгаа л бол шуналтай гэж үзэн “ялладаг” тэр сэтгүүлч сайн сэтгүүлч нэртэй,  эрэн ...

Хэн нэгэн чамайг хуурамч гээд байвал хэн нэгэн болох тэр хүнд хэлсэн бүх үгээ, үлдээсэн бүх дурсамжаа эргэн нэгд нэгэнгүй санаад одоогийхтойгоо харьцуул. Тэр үед чи өөрийгөө хуурамч гэдгээ ойлгоно.
Хэрвээ юу ч санахгүй байгаа бол чиний зүрх зөвхөн амьсгалхад л зориулагдсан хиймэл эрхтэн гэсэн үг. 
Зүрх сэтгэлгүй хоосон бие бүдэгхэн гэрэлтэй урсаад дуусах лаатай адил
...

ГЭРЭЛ ГЭГЭЭНИЙ ЗҮГ ЯГ Л ДЭНГИЙН ЭРВЭЭХИЙ ШИГ ТЭМҮҮЛЭН НИСНЭ
ГЭНЭН БАЙНА ДАА ГЭЭД ДАЛАВЧИЙГ МИНЬ ШАТААХ ГАЛ ТЭНД ОТНО

ДЭЛХИЙ ДЭЭР БИ ТЭГЭЭД ЯМАР ӨНГӨӨР АМЬДАРЧ БАС ЯМАР ӨНГӨНД ИТГЭХ ВЭ
ДЭН, ЗУЛ, ХҮЖ ГАЛ ХЭМЭЭН ЯЛГААД Ч НЭГЭН АДИЛААР ШАТААЖ БАЙХАД
ДЭЛХИЙ ДЭЭР БИ ТЭГЭЭД ЯАХ ГЭЖ ОРШИЖ БАЙНА ВЭ

Буруугаа нуух гэж бүү зүтгэ, Зөвөө таниулах гэж бүү хичээ. Бурхан бүгдийг шүүж байгаа.

     Пивоор хувцасаа мялаалгаж үзэв. Хувцасаа угаасны дараа мушгидаг шиг л юм байх гэж бодоод арчсан чинь болдоггүй гэнэ ээ. Арчиж мушгивал АЛЦГАР болдог гэнэ. Суудал дор нойт оргиод байхаар нь боссон чинь бүүр ч болохгүй гэнэ. СҮР БАДРААСАН хэрэгт орж зэмлүүллээ. Харин нэг авах юм нь пивоор мялаасан хувцас шинэ болдог юм гэнэ. Ялангуяа ЮБКА. Сайны ганц ЮБКА аа өмссөн байсныг хэлэх үү хуучирсаныг нь арзаарч жаахан байдалд оров. Мялаасан пиво гуталруу урсаад орохоор нь гадаа хүйтэн байгааг санаад мялаалга арай хатуудаад байгааг хэлсэн чинь өөдөөс нь үг өчиж болохгүй үг дуугүй нойтогноод суух ёс...

Хэн нэгнийг биш өөрийгөө таниж мэдэх нь миний амьдралын хамгийн ТОМ АЯЛАЛ. Харин энэхүү аяллыхаа дунд оюун ухаанаа бүрэн  дайчилж, ашиглаж чадах эсэх нь  амьдралын маань хамгийн ТОМ ТЭМЦЭЛ юм байна.

Шинэ он гарлаа. Баяр хөөр хаа сайгүй бялхаж гадаа дуу чимээ цалгиж байна. Дурсамжаар дүүрэн хуучин он минь баяртай. Чи надад хэмжээлшгүй их баяр хөөрийг өгч чадсан. Ирж буй шинэ он минь тавтай морил. Чи бид хоёрын 365 учрал бүхэн сайн сайхан аз жаргалаар дүүрэн байг. Тавтай морил 2014. Блогийнхоо бүх уншигчдад шинэ жилийн мэнд хүргээд сайн сайхныг хүсэе.
...

Чиний явдаг замаар одоо ч би алхах дуртай
Чимээгүйхэн дотроо бодлогошрон алхах дуртай...би энэ дуунд дуртай. Амандаа аялах дуртай. Гэхдээ аялаад алхах биш харин аялахчаан болоод суудаг.  Яагаад гэвэл чиний явдаг замаар явахдаа ч  өөрийнхөө явдаг замаар алхахдаа ч би энэ дууг аялаж чаддаггүй. Учир нь чиний явдаг зам дэндүү хол бол миний явдаг зам дуу аялах боломжийг надад олгодоггүй.  Энэ замаар би өдөрт 2 удаа явдаг. Өглөө бас оройд. Миний явдаг зам яг л "дайны талбар" шиг. Орой ажлаа тараад явахад миний явдаг замаар тамхины утаа, диско хөгжимийн ая, залуусын согтуу хашгираан, халамцуу нэгний б...